Het is Oktober ‘23.

We gaan met zijn allen, inclusief mijn vader, op vakantie naar Spanje. 
Om te oriënteren en onszelf te bevragen.
Waar zouden we dan willen wonen? Hoe ziet dit eruit? 
Wat is voor wie belangrijk? Wat zijn de behoeftes? 
We eindigen in Benitachell.

Éen ding is zeker, we willen graag dat onze kinderen naar een Waldorf school gaan, waar ze net als in Nederland les krijgen vanuit een antroposofische visie. De school zit in Jávea. En daar hadden we deze vakantie ook gelijk een afspraak. Vandaar dat we in deze hoek uitkwamen. Een groot huis hadden we, met zwembad, uitzicht over de bergen en prachtige nachten met een helder beeld richting de sterren. 

Veel hebben we rondgereden en gezien. De kinderen en wijzelf waren helemaal in ons element. Marktje hier, marktje daar. Standje hier, daar, wauw dat uitzicht! Prachtig. De schone lucht en de mooie witte huizen. 

De school was zo fijn, kleinschalig en heel liefdevol. Er heerst een bijna niet voor te stellen rust. Over de kinderen, de leraren. We ervaren vrijheid en plezier. Buiten zijn, muziek, creativiteit en structuur. Er wordt in 2 talen les gegeven, 50% in het Spaans en 50% in het Engels. Ontzettend fijn om een goede “talen” basis te integreren op deze leeftijd vinden wij. Onze kinderen kunnen zich dan later bijna in elk werelddeel verstaanbaar maken en de mogelijkheden zijn oneindig. Dat gunnen wij ze, dat ze vrij zijn. Niet vast zitten of beperkte overtuigingen hebben.

Dit geeft me rust en vertrouwen.