Het is ondertussen febr ‘24 Zo, denken Stefan en ik. Het is tijd, om eens samen op ontdekking te gaan in Spanje. 

Stefan vindt een hele leuke B&B dicht bij de Montgo. Dat is toevallig ook de berg waar hij graag een huis zou willen hebben met flink wat hectare grond. 

Eind februari is het dan zo ver, het is ongeveer 7 jaar geleden dat Stefan en ik voor het laatst samen op vakantie zijn geweest. We gaan nu 5 dagen en de kids worden opgevangen voor opa’s en oma’s en mijn beste vriendinnen Marloes en Adrielle. Laten dit nu ook toevallig een van de beste vrienden van onze kids zijn. Ze hebben de tijd van hun leven. 

Stefan en ik vliegen op Alicante en stappen in onze huurauto onderweg naar Jávea. Je kunt trouwens altijd kiezen of je vliegt op Alicante of Valencia want het is beide een uur rijden. Top!
We ontmoeten Hester en ze woont op een prachtige locatie met haar gezin. Wat fijn om hier weer te zijn en ook Hester en haar ervaringen te mogen horen.  Ook is het goed voor onze relatie. de wereld thuis draait gewoon door en veel tijd samen hebben we de afgelopen periode niet gecreëerd. Ook was het voor ons lastig om de rust te vinden in onszelf om empatisch te luisteren. Toe leven naar een moment samen zorgt er voor dat ik in het moment, in het nu niet handelen. Niet duidelijk verwoorde wat mijn behoeftes waren en hierdoor ook geen ruimte had om Stefan te horen. 
De eerste dag hebben we veel gepraat en kwamen er weggestopte emoties los. Ik kon ze allemaal voelen en liet het stromen. Er zat ook angst, angst om dit avontuur niet vanuit verbinding aan te kunnen gaan. 
Door deze tijd eerst samen te verbinden konden we hierover praten. En werden behoeftes meer helder, we hoorden elkaar. De jassen gingen figuurlijk uit en de liefde stroomde.
Wat voel ik me trots, dat wij dit zo samen kunnen doen. Zo kunnen verbinden en elkaar weer vinden. 

 Later die dag hadden we een afspraak voor onze NIE nummers in Denia. We hadden van te voren met Claudia afgesproken en zij ging met ons mee. Eén voor één mochten we naar binnen, het is een soort gemeentehuis en politiebureau in 1. Van te voren moesten we de volgende papieren aanleveren:

een kopie paspoort, pasfoto, tijdelijk verblijfadres Javea en de voornamen van onze ouders. De papieren waren in orde en Claudia kon 2 dagen van te voren een plekje voor Stefan en mij reserveren. Dat gebeurt online en schijnt niet heel makkelijk te zijn. Extra handig dus, dat dit voor ons geregeld werd. Zo, daar zit ik dan. Mijn paspoort en pasfoto werd gecontroleerd en mijn NIE nummer werd uitgedraaid. Het is een a-4tje met een getypt nummer erop, heel anders dan ik mij had voorgesteld. Maar hé, hij is binnen! 

 Het weekend voordat we vertrokken hebben Stefan en mijn vader een overzicht gemaakt van koophuizen. Ja als we er toch zijn, kunnen we beter koophuizen bekijken. Huurwoningen en zeker winterverhuur kan je vaak niet bezichtigen omdat er huurder inzitten. Ook is winterverhuur vaak pas beschikbaar vanaf sept/okt en weet je pas kort van te voren of je er dan in kunt. 
We zijn op dit moment op een missie, toch eens kijken naar de koophuizen en de verschillende locaties/omgevingen. Via Claudia hebben we contact gelegd met een aankoopmakelaar. En wat voor een! We mochten Sandro ontmoeten van MiaJavea, een ontzettend lieve man met het hart op de juiste plek. Betrokken, aandacht, meedenkend en zorgzaam. Fijn om dit samen met hem te doen, ik kreeg namelijk een hele andere vibe van de makelaars die daar rond liepen. Makelaars drijven de prijzen enorm op, tevens ontvangen ze ook nog eens 5% van de aankoopsom. Goed om rekening mee te houden, je betaald hier ook 10% van de koopsom aan belasting. In Nederland komt er gemiddeld zo’n 1/1,5% bij. In Spanje is dit zo rond de 12%. 

Ik denk dat we ongeveer 5 huizen bekeken hebben. En door alle wijken van Jávea gereden zijn. Tot het moment dat Sandro een ander huis in gedachten had en deze graag aan ons wil laten zien. Hij weet ondertussen heel goed wat onze wensen zijn. Die zijn deze dagen nog helderder naar voren gekomen. Ook kwam steeds sterker het gevoel naar boven dat we echt moesten kopen. 
Eenmaal in het huis wist ik het zeker, zo zeker ben ik niet snel van een keuze. Maar dit voelde goed, heel goed. Ook Stefan was enthousiast. Daar waar hij door zijn eigen proces heenging om een groot stuk hectare grond los te laten, stond hij helemaal open voor mijn ideeën en inspiratie. Een woning, aan een rustige staat. In een prachtige wijk. Dicht bij restaurants, op loopafstand van een groot bos, de school, adembenemende uitzicht punten en 7 minuten rijden naar de levendige boulevard. Ook heeft het huis een eigen zwembad met verschillende fruitbomen. Perfect. Een mooie starterswoning met voldoende ruimte voor iedereen, inclusief mijn vader en alle (hopelijk) te ontvangen loges!

Even laten inzinken, indalen, landen. 

De volgende dag zijn we terug gegaan, en hebben we het huis aan mijn vader laten zien via FaceTime. Hij was ook enthousiast en zag de potentie die dit huis te bieden heeft. En daar ging ik ook voor, een huis wat je nog op kan knappen, eigen kan maken. Een soort Ibiza stijl huis zie ik voor me. Leuk! Een geweldig project om met z’n alleen aan te werken. Samen, vanuit verbinding, passie en creativiteit. Wauw.

Ik kan helemaal in het gevoel kruipen en het worden, avontuur, plezier, creatie…